die avond, buiten, toen hij haar zag lopen, begon hij het gesprek verrassend sterk. ze leken elkaar altijd te kunnen vinden.
Mijn eerste streepgedicht ooit, gepost op 18 januari 2019, uit het boek SMOOR | SLIPSTREAM van Jess Walter. Het begon eerder die maand zoals zoveel dingen met een impulsaankoop bij de Action. Ik werd aangetrokken door een plek in het schap met afgeprijsde leesboekjes, aangeduid als ‘licht beschadigd’. Ik was op dat moment bezig met mijn minor Liberal Arts dus ik zag overal wel wat creatiefs in, en ik was op zoek naar uitdaging en vernieuwing in mijn poëzie. Het concept van ‘black out poetry’ had ik al eens voorbij zien komen op internet, en zo was mijn idee geboren. Ik kocht een zwarte stift erbij en begon vol inspiratie met strepen!
Wat een project was dat boekje. Af en toe sleepte alleen het idee dat ik iets mooiers aan het maken was dan de onzin die hij had geschreven me erdoorheen. Ik kan me erg weinig herinneren van het verhaal, maar het is geen aanrader. Wel een prima boekje om in te strepen, want als boekenliefhebber was ik in eerste instantie een beetje bang om een boek te bekladden ;) Maar ik vond het vooral ontzettend leuk om te doen. Het boekje is mee geweest in de trein, zelfs in het vliegtuig naar Praag. Elk rustig moment kon ik wel gebruiken om te strepen, en trots dat ik op sommige gedichten was. Niet allemaal kunnen ze een hit zijn natuurlijk, maar dat is oké. Uiteindelijk werd het een eigen boekje, getiteld Licht beschadigd :)
Wat is jouw favoriete gedichtje uit Licht beschadigd?