Wiesz co? Ja jestem świetna w wypełnianiu testów. I nawet w pisaniu rozprawek w trzech językach. Myślę logicznie. Tak dałam się ukształtować - czwórkowo-piątkowa uczennica z szóstkami z niemieckiego. Testy umię wypełniać.
Tylko na co dzień nie spotykam się z testami. Mąż w pracy też nie.
Na co dzień jestem z dwójką dzieci, które kocham, a z którymi coraz częściej nie wiem, jak postępować, żeby było dobrze. Żeby było więcej szacunku i wykonywania swoich zadań, a mniej konfliktów i niewdzięczności - chociażby.
I tego, jak być mamą, rodzicem, wychowawcą i towarzyszem dzieci nie uczył mnie nikt nigdzie - w szkole, w domu. Nie miałam też podglądu, jak obsługa codzienności z dzieckiem i kształtowanie go wygląda w praktyce.
Są momenty, gdy ja cierpię, bo nie wiem już, jak, co robić. Są momenty gdy dzieci cierpią w wyniku nieporadności matki. I to nie jest bzdet. To jest ważne.
Rodzina jest ważna. Nie zaniedbujmy jej. W nią ładujmy swoją energię i czas. (A nie w gry komputerowe - dorośli faceci i babki!) Uczmy się nie perfekcyjnego makijażu, a działającej miłości. I pokazujmy naszym dzieciom, kolejnemu pokoleniu - co i jak.